صورت و محتوای تزیینات محراب در قرون 8 و 9 هجری در استان یزد

تزیینات در هنر اسلامی، یکی از اصلی ترین عوامل در تاکید بر مفاهیم اسلامی، در معماری محراب مساجد بوده است. این عامل، در قرن هشتم و نهم در استان یزد مورد توجه هنرمندان قرارگرفته، چنانکه بهترین عناصرتصویری و نوشتاری را برای آن به کار برده و با نهایت دقت و خلوص، تزیین و هنر نمایی نموده اند. در این پژوهش با شناخت محراب به معرفی محراب مساجد در قرون مذکور و نیز به بررسی شکل شناسی محراب و بیان صورت و محتوای نقوش و خط نگاره های موجود در این قرون پرداخت شده است. شناخت این نقوش و مضامین کتیبه ها در تزیینات به کار برده در قرون 8 و 9 هجری در استان یزد و همچنین شناخت سیر تحول و علل اعمال تزیینات محراب وارتباط آنها با دین و پشتوانه های فکری در قرن مذکور از اهداف این تحقیق می باشد. برای دست یابی به این هدف ابتدا با روش میدانی و سفر به شهرستان ها و آبادیهای مختلف اطلاعات و تصاویر اولیه جمع آوری گردید و سپس مورد مطالعه تجزیه و تحلیل توصیفی قرار گرفت. سده هشتم هجری صرفاً منابع هنری و تزئینی دوران قبل را پروراند و پیشرفت هایی به آن افزود و عناصر و جزییات ساختاری دوران قبلی را ظریف تر و آراسته تر گرداند. در قرن نهم نیز سبک تزیینات، مستقیماً از تزیینات معماری قرن پیش، اقتباس شده است ولی ظرافت و شیوه اجرای تزیینات بسیار پیشرفت کرده به طور که قرن نهم، یکی از دوره های درخشان هنر و فرهنگ در تاریخ ایران به شمار می آید.